Sevgili edinmek güzel şey, arkadaş edinmek güzel şey, dost edinmek güzel şey, ilişkiler daima güzel şey. Anlaşabiliyorsan, koklaşabiliyorsan; daha ötesi yok. Bir ritmi yakaladıysan ilişkilerde, ötesini aramaya gerek yok. İncik boncuğa girmek, bilemiyorum…

Kaldırımlarda 3-5 kişi yürüyelim yan yana, çıkalım kalabalık ışıklı meşhur mekanlara, masaları çevirelim kafelerde çaylar kahveler nargileler gelsin, insanların kalabalık olduğu masalara yakın oturalım, karşımızdaki kişileri zor duyalım sesten müzikten, duymasak bile anlamış gibi yapalım, gülelim, mutluluğumuzu ifade edelim, kasaya gidip hesap ödeyelim ve “güzel bir geceydi be” deyip huzurlu huzurlu evin kapısını açalım. Üzerimizi çıkaralım, dişimizi fırçalayıp yatağa geçelim ve yatalım. Sabaha da iş var zaten… Yorgun kalkacaksın.

Şu çok bilinen yerlerden biraz uzaklaşalım mı? Mesela, az insanın bildiği sessiz, az insanın olduğu kaliteli ortamlara.. İçeriği girdiğinde nerede oturacağım derdi yok, mekan ferah, müzik az, sadece karşındakini duyabiliyorsun, sesine dokunabiliyorsun, ruhunu çıkarıp masaya koyup sohbete dahil ediyorsun. Sohbet sıcacık, değerli.. Her şey yavaş mekanda… Yaşam yavaş. Hesabı ödeyip biniyorsun arabana gidiyorsun. Evin kapısını açıyorsun.. Balkonda bir keyif yapıyorsun, dişini fırçalayıp yatıyorsun. Yüzünde gülücük. Sabah kalktığında mutlusun.

Amma velakin, sessiz sakin mekanlar farklı. Yakınlaşmaları hatırlatıyor. Bireysel ilişkilerde o kadar korkağız ki… Göstermeden her şeyi yapıyoruz ama yan yana gelince, sütten çıkmış Türk bireyi oluyoruz.

Herkes dengine muhtaç..